Ik produceer steeds vaker grote hoeveelheden slijm in mijn keel en luchtwegen. Zoveel zelfs dat ik op zeker moment letterlijk verstopt zat. En ik bijna stikte. Ik was nog net iets staat de huisarts te bellen, die dan ook onmiddellijk kwam er bij de voordeur al de ambulance belde. Toen ook die er waren kreeg ik zuurstof toegediend. En vertrokken we naar de spoedeisende hulp. Diana was daar inmiddels ook aangekomen. Zij wist de "witte jassen " uit te leggen dat een slijmprop mijn luchtweg blokkeerde en dat die zo snel mogelijk verwijderd moest worden. Maar de wijze witte jassen wilden eerst een corona test doen. Binnen een uur was de uitslag al bekend. Negatief. Na nog meer aandringen kwam er een host helpmachine die er in één keer een gigantische prop uitzoog. Probleem opgelost dachten we. De wijze witte jassen voelde het echter verstandig dat ik nog een nachtje in het ziekenhuis zou blijven. Hoewel ik mij naar omstandigheden weer kiplekker voelde. En volgens het protocol zou ik op de medium-care-afdeling blijven. Op de medium care bleek echter geen plaats dus werd het de intensive care. Hier lagen die nacht slechts twee patiënten. (Geen corona patiënten). We wilden bij bij vertrek uit het ziekenhuis per se een host helpt machine en een dacht beademingsmachine mee naar huis. Maar het Centrum voor thuis beademing Maastricht werkte niet op maandagen en dus moest ik wachten tot dinsdag om de nacht beademing te laten afstellen. Dus vrijdag, zaterdag, zondag, maandag overnachten op de intensive care. Kosten € 20.000.
Ergens in dat weekend had ik last van bij enkel gewrichten. Spitsvoeten, zo vertelde een vriendelijke verpleegster die daarop twee spalken tevoorschijn toverde. Dit hielp wel maar het voelt als een blok ballast en je benen. En zeker in de zomer is het behoorlijk warm. Met de ergotherapeuten besproken of het niet mogelijk was een eenvoudige spalk te laten maken die beter zou passen en beter zou ondersteunen. Die heb ik dus nu. Op de vraag waar ik de tot dan toe in bruikleen gekregen spalken: inleveren werd gezegd "gooi maar in de kliko "ik was daar hevig verontwaardigd over. Spalken waren immers onbeschadigd, schoon en eigenlijk nog niet veel gebruikt. En ik denk ook dat ze duurder zullen zijn dan een paar modieuze schoenen.
Toen ik enige tijd later ernstige darmverstopping had, heb ik een continentie pakket moeten aanvragen. Er werd mij echter een pakket opgestuurd voor na de bevalling. Dat wilde ik ook uitgepakt terugsturen maar dat kon niet. Gooi maar weg.
Het viel mij op dat wel heel vaak gezegd werd gooi maar weg. Ook van lotgenoten hoorde ik dergelijke verhalen. Dozen vol flesjes met vloeibare voeding verzegeld en wel. Dozen met peperdure medicijnen ongeopend.