1 oktober 2021 

Gelukkig werkt de nachtbeademing perfect. Het neus kapje biedt mij de mogelijkheid Diana te waarschuwen. Ook de hoesthulpmachine geeft mij veel vertrouwen. Als ik voel dat slijm door mijn luchtwegen pruttelt vraag ik Diana om de kap over mijn mond en neus te plaatsen. Na een aantal malen blazen en zuigen komt het vrij en kan ik er weer een poosje tegen. Meestal herhaalt zich dit een paar keer maar dan ben ik het ook een poos kwijt. 

De kinbesturing van de rolstoel vind ik nog erg moeilijk. Binnenshuis lukt het mij wel aardig mezelf te verplaatsen. Buiten stuiter ik bij elke scheefliggende stoeptegel mijn tanden door mijn lip. Ik denk dan ook dat het zelfstandig buiten rijden verleden tijd zal zijn. Maar alleen het huis uit deed ik toch al een tijd niet meer.