Vanmiddag naar het ziekenhuis voor het aanmeten  van handspalken. Behalve mijn beide duimen en een wijsvinger trekken mijn vingers krom. Ik hoop dit hiermee zo lang mogelijk tegen te gaan.               

5 januari 

Vannacht geslapen met de handspalken. Ik had mij voorbereid op een vervelende, misschien wel pijnlijke ervaring. maar dat is mij alles mee gevallen. Geslapen als anders. Toen de spalken af gingen waren mijn vingers recht. Nu, twee uur later niet meer maar het effect is nog altijd voelbaar.   

Af en toe heb ik last van zenuwpijn. Dan geven mijn zenuwen volkomen verkeerde signalen door naar boven. Meestal begint het met een gevoel wat lijkt of ik op een splinter zit op een houten stoel of zo. Beetje irritant. Geleidelijk wordt het venijniger, lijkt de splinter meer op een spijker. Later een gloeiende spijker. Het spijkertje wordt een zes duimmer. De pijn bouwt zich snel op tot ondraaglijk. Als of ik door een kogel ben getroffen. Een kogel van negen mm die zo een centimeter of tien in mijn vlees. Ik weet niet echt gelukkig hoe een kogel in je lijf voelt maar ik denk dat dat zo voelt. Tranen lopen langs mijn gezicht. Al die tijd kan ik geen vin verroeren. ik ril van de pijn. Na een kwartiertje is er niets meer. Ook niks te zien. Doodmoe dat wel.     

22 januari  lockdown, avondklok een persoon ooop bezoek.