1:00 

Al meer dan twee uur probeer ik de slaap te vatten. Liggend zo op mijn rug kom ik nooit in slaap. Met alle kracht die ik nog in mij heb draai ik op mijn linker zij. Met mijn tanden hou ik het dekbed vast dat van mijn schouder dreigt te glijden. De stekende pijn in mijn schoudergewricht is er meteen weer. Voorzichtig zoek ik een tussenoplossingen. Half op mijn zij half op mijn rug. Waar laat ik mijn rechterarm? Op mijn heup? Dan rolt die achter me en doet ook m’n rechter schouder vreselijk pijn. 

2:34 

Dan maar weer op mijn rug proberen. Dekbed vasthouden met mijn tanden. Mijn onderbroek zit nu halverwege m’n kont gedraaid. Aan de linkerkant krijg ik ‘m een beetje opgehesen. Een zacht zuchtje wind blaast onder het rolluik. In de verte hoor ik vaag een vliegtuig. Op mijn rug is ook niks. Ik draai op mijn rechterzij. Althans dat probeer ik. Maar nu lig ik gedeeltelijk op het dekbed. Met mijn hoofd naast het kussen. Na een half uur proberen wordt Diana wakker. Ze trekt het kussen onder mijn hoofd en trekt het dekbed weer omhoog 

3:45 

De wind is wat aangewakkerd en fluit af en toe langs het rolluik. Ik luister er naar en naar de rustige regelmatige ademhaling van Diana. Even later hoor ik de kerkklok. Vier keer slaan. Bij het minste geringste zal Diana ook wakker zijn. Zich afvragend of ze me kan helpen. ik probeer nog maar eens een andere houding. 

5:00 

Ik word wakker van de kou. Niet zo gek want het dekbed komt slechts tot halverwege mijn rug.  Mijn onderbroek zit bij mijn knieën. Ik krijg het dekbed niet over mij heen. Ik vloek zachtjes na een derde vergeefse poging. “Lukt het?” Hoor ik naast me. Vermoeid zucht ik “Nee het lukt van geen kant. Heb het koud” Diana stapt uit bed om alles weer aan en op z’n plaats te trekken. Ze schudt mijn kussen wat op. “Lig je goed zo?” ze geeft me een kus en komt weer naast me liggen. 

6:35 

Al een uurtje lig ik op mijn rug op de dag te wachten. Diana staat op om te gaan werken. “Goeie morgen schat” zeg ik als ze van de badkamer komt. “En heb je wel een beetje geslapen?” “Nauwelijks” ze hijst mijn onderbroek maar weer eens op trekt het dekbed op tot mijn schouders “werkse schat” “hou je taai” ik dommel wat in. Als Kirsten naar school is ben ik weer klaarwakker. Wachten op de bel. 

9:13 

De bel. Op de tast zoek ik de deuropener. Ook al ligt die vlak naast mijn oor, duurt het toch nog vrij lang voor ik de deur open hoor gaan. Ik hoor de Envida thuiszorgmedewerkster de trap op komen. “Heb ik je wakker gebeld?” vraagt ze vrolijk. Ze laat het bed een centimeter of 20 omhoogkomen. Kijkt mij aan. Vraagt "ben je er klaar voor?” “Doe de rug van het bed ook maar omhoog” wankel zit ik uiteindelijk op de rand van het bed. Stevig houdt ze mijn hand vast. Voorzichtig laat ik mij van het bed af glijden. Een fractie van een seconde later laat ik mij op de douchestoel vallen. Behoedzaam rolt ze mij naar het toilet in de badkamer.  Ze helpt me mijn handen op de steunen naast de closetpot te zetten. Voorzichtig en door haar goed ondersteund plof ik even later op de pot. Ze laat me met rust tot ik haar roep. Met mijn kleren voor die dag komt ze weer terug. Dan wast ze mijn gezicht en kamt ze mijn haar. Trekt mij mijn kleren aan. En dan komt het moeliijkste van de ochtend. Opstaan van het toilet. Het toilet is wat aan de lage kant. Bij de derde poging sta ik bibberend van de pijn in mijn schouders voor de wastafel. Broek omhoog en gauw weer zitten op de douchestoel. Van de douchestoel naar de traplift is niet zo’n kunstje. Tot nu toe. Beneden staat mijn rolstoel klaar. Anderhalve meter lopen. Das dan wel weer even spannend.       

10:24  

Ik zit in de rolstoel. Bekaf. Op de tafel staat de koffie en twee boterhammen klaar. Als de thuiszorgmedewerkster mij ziet tobben met mijn boterham geeft ze me het brood in mijn hand. Koffie met een rietje. Voor ze weggaat zet ze mijn laptop op het rolstoeltafeltje. Ik open email en facebook. Ik kijk naar het nieuws op tv. 

12:15 

De bel. Voor de deur staat ze weer. Ze helpt me weer naar het toilet en weer terug. Met haar hulp eet ik een boterham en een banaan. En dan gaat ze weer. Morgen is Diana er gelukkig weer heel de dag. 

13:10 

Ik type met een vinger wat op mijn website. Met het toetsenbord op het beeldscherm type ik met elke muisklik letter voor letter mijn verhaal. Of schrijf ik een kortverhaal geïnspireerd op de dingen die ik droom.